Dersim Dağ
Reşahat anayı ve hatta şu an nöbette olamasa da tutsak olduğu cezaevinde yüreği nöbetteki annelerle birlikte atan Halise anayı anlamak ve hissetmek gerek. Acılarını, özlemlerini, mücadelelerini anlamlandırmak bu direnişi anlamaktır aslında. Onlar, Kürt halkının yüz yıllardır yaşadığı tüm zulmün ve zulme karşı direnişin yaşayan özetleridir bir açıdan
İstanbul, Mardin, Adana, Mersin, Batman, Amed ve Van'da analar 50 gündür nöbette. “Bu çığlığı duyun” diye hem topluma hem de insanlığa sesleniyorlar. Bu ses herkese ulaşsın diye solukları yettiğince haykırıyorlar: "Tecride karşı ayağa kalk!"
Karar duyulur duyulmaz bir yarış başlamıştı bile, ama bu yarış kim kazanacak değil, kim greve girecek yarışıydı. Gençler, yaşlılar, anneler, hasta olanlar, uzun yıllar cezaevinde defalarca kez greve giren hastalar herkes kendini öneriyordu
21. Yüzyılın en amansız özel savaş politikalarına karşı içerde başlatılan onurlu direnişe, ses olarak dışarıda da topyekûn bir direniş söz konusu. Annelerin, gençlerin kadınların, halkların, demokratik ve sivil kurumların yoğun katılımıyla gerçekleştirilen; bir kolu Kars diğer kolu ise Van da başlatmış oldukları özgürlük yürüyüşü dünya halklarına örnek, totaliter rejimlere de ders olacak nitelikte
Ortadoğu'da kadın için kafesin kapısı asla açılmadı ve her siyasal iktidar ve örgütlenme kafesin anahtarını kendi elinde tuttu. Dolayısıyla kafesin genişletilmesi özgürleşmek ile anlamlandırılamaz.
Varlık mücadelesini her alanda yürüttükleri için zindanlarda tutulan kadınlar bu haksız tutulmanın son bulduğu günde (yani tahliye olduklarında) bütün zindan alanları “jin, jiyan, azadî” sesleriyle inler
