Kadıneki Çeviri,
Azize Aslan-28 Oca 2024
Hevrîn Xelef
Hevrîn Xelef bir eşbaşkan olarak karşımda gülümsüyordu; bu kuşkusuz Rojava'daki tüm kadınların gözlerinde ve yüzlerinde gördüğüm zafer gülümsemesiydi; ataerkilliği yerle bir eden bu onurlu gülümseme
Türkiye'nin Rojava'yı işgalinden günler sonra Kürt siyasetçi Hevrîn Xelef suikasta kurban gitti. Geçen yıl yapılan bu röportajda Rojava Devrimi hakkındaki düşüncelerini paylaşıyor.
“Adım Hevrîn, Rojava'nın Derik şehrindenim. Orada okudum ve yaşadım ama şimdi Qamişlo'da çalışıyorum. Halep'te beş yıl inşaat mühendisliği okudum ve 2009'da eğitimimi tamamladım. Bir yıl hükümet için çalıştıktan sonra devrim başladı. Bu 2011 yılında oldu.
Rojava devrimine katılmamda en büyük pay aileme ait; onlar yurtsever ve yıllardır örgütlüler. Beni her zaman toplantılara ve sosyal etkinliklere götürdüler. Başka bir deyişle, siyasi örgütlenmeden hiçbir zaman uzak kalmadım ve toplumumuzda her zaman güçlü köklere sahip oldum.
Bu Ortadoğu'nun her yerinde böyle olabilir ama özellikle Rojava'da halkımız arasında hala güçlü bir birlik ve beraberlik var. Birlikte yaşamak ya da 'komünal yaşam' dediğimiz şey bugün hala canlı ve yaygın. Ben de bu komünal toplumun bir parçasıyım.”
Bunlar Hevrîn Xelef'in 2018 baharında onunla tanıştığımda söylediği sözlerdi. Türkiye'nin Suriye'nin kuzeyine askerî harekât başlatmasından üç gün sonra, 12 Ekim 2019'da vahşice öldürüldü. Suriye İnsan Hakları Gözlemevi'nin raporlarına göre, arabasından sürüklenerek çıkarıldı ve yolda soğukkanlılıkla vuruldu. Otopsisi, vurulduğunu, ağır cisimlerle dövüldüğünü ve kafa derisindeki deri kopana kadar saçlarından sürüklendiğini ortaya koyuyor.
Hevrîn'in korkunç ölüm haberini duyduğumdan beri röportaj kayıtlarımızı kaç kez dinlediğimi bilmiyorum. Rojava'yı ve mücadelesini büyük bir gururla anlatıyor. Bu onurlu sözleri duymak istedim çünkü Rojava'ya ve Kürtlere karşı yürütülen savaşın birçok nedenini de açıklıyor. Bu röportaj, Hevrîn Xelef'in halkı ve Rojava halkı için yaptığı cesur işin hakkını verme çabasıdır.
Hevrin Khalaf (Kürtçe Hevrîn Xelef) ile 2018 baharında, Rojava olarak bilinen Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi Ekonomi Bakanlığı Eşbaşkanı olduğu dönemde tanıştım. Bir gün önce, uzun yıllar birlikte mücadele ettiği yoldaşı Gerdo'yu kaybetmişti; Gerdo'nun Tirbespîyê'deki evinden dönüyordu ve beni arayıp geç kaldığı için üzgün olduğunu ve yolda olduğunu söylediğini hatırlıyorum.
Ömür boyu sürecek bir mücadele
Ekonomi Bakanlığı'nın bahçesinde, bir ağacın gölgesinde oturup Hevrîn'i beklerken, Rojava'daki kadın güvenlik güçleri olan Asayişa JIN'den sorumlu kadınla sohbet ettim ve sigara içtim. O kadar güçlü ve özerk görünüyordu ki parmağındaki yüzüğü gördüğümde biraz şaşırdığımı itiraf etmeliyim ve ona evli olup olmadığını sordum; "Evliyim ama kocam Rojava'nın başka bir bölgesindeki topluluk güvenlik güçleri için çalışıyor" dedi. Biraz utanarak gülerek itiraf etti: "Devrim gerçekleştikten sonra evli olduğumuzu unuttuk."
Rojava'da kadınlar her zaman herkesin kadın devrimi olarak bildiği devrimi toplumsal bir devrime dönüştürme çabası içinde oldular. Hevrîn hayatı boyunca bunun için mücadele etti ve bunun için mücadele ederken katledildi.
Hevrîn'in güzelliğini ve asaletini zaten duymuştum ve gerçekten de geldiğinde Gerdo için ağlamaktan şişmiş gözleri ve üzüntüsü güzelliğini gizleyemediği gibi yorgunluğu da misafirperverliğine engel değildi; beni karşılarken hemen aç olup olmadığımı ve yiyecek bir şeyim olup olmadığını sordu.
Rojava'da kaldığım süre boyunca parayla hiçbir ilişkim olmadı; her gün yol üzerindeki birçok yerel kurum veya sivil evden birinin ortak mutfağında yemek yedim ve çay içtim. Orada, paranın tüm sosyal ilişkilere hakim olmadığı açıkça görülüyordu. Bazen Rojava'daki insanlar benimle dalga geçiyorlardı; savaş ve ambargo zamanında gelseydim bana sadece çorba vereceklerini söyleyerek şakalaşıyorlardı.
Komünler ve meclisler etrafında inşa edilmiş bir toplum
Devrimle birlikte Rojava'da bir sosyal ekonomi örgütlenmişti. Görüşmemiz sırasında Hevrîn iki yılı aşkın bir süredir Ekonomi Bakanlığı'nın sözcüsü ve eşbaşkanıydı.
“Sosyal ekonomiyi örgütlemenin üç önemli ayağı var. Bunlardan ilki, kapitalist ekonomiden farklı olarak kârı maksimize etmeye odaklanmayan, toplumsal ihtiyaçlara yönelik ekonomidir. İkinci ayak ekoloji ve toplumun ihtiyaçlarının ekolojik olarak sorumlu bir şekilde üretilmesidir. Üçüncü sütun ise adil bir piyasanın yaratılması ve kontrol edilmesidir. Bu üç sütun sosyal ekonomi için çok önemlidir ve biz bunları gerçeğe dönüştürmek istiyoruz.”
Rojava sadece devrimin gerçekleştiği bir bölge değil, aynı zamanda devrim fikrinin yeniden tanımlandığı bir bölge. Rojava, toplumsal bir devrimin gerçekleştiği; iktidarın ele geçirilmesi yoluyla toplumu dönüştürme fikrine dayanan "klasik devrim" kavramının reddedildiği yerdir.
Rojava'daki Kürt hareketi iktidarı ele geçirmeyi reddediyor; bunun yerine, halkın kendi karar alma süreçlerinin öznesi olmasına izin veren bir meclisler ağı oluşturan ve özerklik için kendi kaderini tayin etme ilkesini sunan bir örgütsel modalite içinde harekete geçiyor. Yani Kürtler bir devletin temel bileşenini, yani yukarıdan aşağıya karar alma ve uygulama gücünü reddediyor.
Başka bir deyişle, Suriye'nin diğer bölgelerinden farklı olarak Kürtler sadece silahlı bir grup değil, Suriye'nin kuzeyindeki halk için yatay kendi kaderini tayin ve özerkliği savunan militan bir halk hareketidir. Hevrîn'in açıkladığı gibi:
“Suriye'nin geri kalanındaki devrim ile Rojava'daki devrim arasındaki temel farkı anlamalıyız. Size bir örnek vereyim, dün gece bir halk toplantısı vardı. Dera'dan bir öğretmen vardı. Dera'nın 2011'de Suriye devriminin ateşini yakan kıvılcım olarak önemini muhtemelen biliyorsunuzdur. Ancak daha ileri gidemedi. Dün bize Deraa'da, şehir yedi yıl önce rejimden kurtarıldıktan sonra başka hiçbir şey yapılmadığını söyledi; ne bir organizasyon, ne bir hizmet, ne de bir yönetim. Sadece bir grup asker yönetime geldi. Yani kimin silahı varsa orada güç ondadır. Bizim en önemli farkımız şu.”
Rojava'da ve daha sonra IŞİD'den kurtarıldıktan sonra kuzey ve doğu Suriye'nin daha geniş bölgesinde yapılan ilk şey, orada yaşayan insanların kendi kararlarının öznesi olarak onlarla anlaşarak bölgesel kanton meclislerinin kurulmasıydı. Silahlı kuvvetlerin bu meclisleri onaylaması ya da bu meclislere katılması Rojava ve Kuzey Suriye'nin toplumsal sözleşmesi tarafından yasaklanmıştır.
Rojava'daki halk meclisi temelli sistemin amacı, devletsiz, anti-patriarkal ve ekolojik bir toplum için anti-kapitalist ve özerk bir model örgütlemektir. Komün etrafında örgütlenen demokratik özerklik, siyasi partileri tanımasına rağmen bir siyasi parti örgütü ya da hükümeti değildir. Toplumsal örgütlenmenin ana organları olan komünler ve halk meclisleri bir özyönetim oluşturur.
Demokratı̇k bı̇r ulusun ruhu
Ortadoğu'yu bir savaş alanına dönüştüren etnik ve dini çatışmaların aksine, demokratik özerklik, "demokratik ulus" temelinde özerk yönetimin tüm kurumları için komünler tarafından garanti altına alınmıştır.
Hevrîn'in de tıpkı Süryani yoldaşı Gerdo gibi demokratik ulus ruhunu yakaladığı sesinin tonundan anlaşılıyordu:
“Hareket kendini örgütlemeye başladığından beri, [Kürt hareketinin militanları] çözümü [demokratik özerkliği] Öcalan'ın hapishane yazılarıyla açıklıyorlar. Onun çalışmalarında tüm Ortadoğu ve Rojava için bir çözüm var. Yani siyasi çözüm zaten var, sadece onu uygulamamız gerekiyor. Bu nedenle, bir sistemi devirirken, daha önce orada olanın yerine alternatif bir vizyon koymanız gerekir. Eğer bir alternatifiniz yoksa, yıktığınız şey daha kötü bir şeye dönüşebilir. Başka bir deyişle, devrim başladığında ve devlet tüm kurumlarıyla birlikte gittiğinde - sadece birkaç yerde kaldı - alternatif sistemimiz olmasaydı ve halkımız hazır olmasaydı, sadece kurumlar kurarak gerçek bir kurtuluş elde etmemiz imkansız olurdu.
Bu alternatif sistemi inşa etmek için işe Mala Gel [Halk Evleri] ve Mala JIN [Kadın Evleri] ile başladık. Toplumun tüm kurumları ayrı ayrı oluşturuldu. Eğer toplumumuz tanınıyorsa, en çok kadın örgütleriyle tanınır. Bu yüzden insanlar Rojava'daki devrimden bahsederken buna Şoreşa JIN [Kadın Devrimi] diyorlar. Kadınlar işe, amacı kadın hareketini örgütlemek olan Kadın Evleri'ni inşa ederek başladılar.”
Kadınların ortak aklını yaratmak ve onları çoğu zaman içinde bulundukları karanlık ve yoksun durumlardan kurtarmak ve bu toplumsal devrimin liderleri olmalarını sağlamak için kuruldular. Çünkü biliyoruz ki bir kadın lider olduğunda toplum da onunla birlikte lider olur ve kendini dönüştürür. Kadınların ve toplumun özgürlüğü birbirine bağlıdır.
Devrime katıldığımda ilk yerim toplumun politik oluşumunun gerçekleştiği Nurî Dersîm akademisiydi. Bir süre orada çalıştım. O sırada özerk yönetim ilan edilmişti ama öncesinde yoldaşlarım benim de bu yönetimde yer almamı önerdiler. Özerk hükümetin ilanından sonra Enerji Bakanlığı'nın eşbaşkanı oldum.
Dün kaybettiğimiz Mamoste Gerdo ile üç ay boyunca birlikte çalıştık. Otonom hükümetin ilk gününden beri heval Gerdo ile çalıştık. Birçok kez şöyle derdi: Mücadeleye birlikte başladık ve birlikte bitireceğiz. O bizim Süryani dostumuz ve çok iyi bir insandı. İnsani ahlak açısından çok iyi bir insandı.
Demokratik ulus kavramını konuştuğumuzda ona hep şunu söylerdim: Henüz siyasi programımızın açık bir parçası olmasa da demokratik ulusu anlayan ilk arkadaşımız sendin. Çünkü o bunu anlamış ve fark etmişti; bu onun doğasının bir parçasıydı.
Tirbespîyê kentinden geliyordu ve bu kentte insanlar barış içinde bir arada yaşıyorlardı, dolayısıyla Araplar ve Kürtlerle, Müslümanlar ve Süryanilerle ilişkilerinde onun doğasını gözlemliyordum. Birçok kez tekrarladı: 'Serok [Abdullah Öcalan'ın onursal unvanı] bizi bilinçlendirdi ve bu yüzden çok rahatız. Süryaniler olarak böyle haklara sahip olduğumuzu bilmiyorduk, unutmuştuk ama şimdi onun hapishane yazıları sayesinde kültürel ve siyasi haklarımızı biliyoruz.’
Gerdo her zaman demokratik özerklik projesini savunmamız gerektiğini söylerdi. Bunu çok sessiz bir şekilde yaptı ama dört yıldan fazla bir süre boyunca birlikte demokratik bir ulus ruhuyla çalıştık. Gerçekten de demokratik ulus ruhuna sahipti.
Bu özerk yönetimin iyi bir yanı varsa o da halkın birliğidir. Bir Süryani Kürtlerle, bir Kürt Araplarla birlikte çalışıyor. Bu kolay elde edilebilecek bir şey değildi. Bu tek başına bir devrimdir.”
Toplumsal cı̇nsı̇yet ı̇lı̇şkı̇lerı̇nı̇n dönüştürülmesi
Hevrîn annesinden güçlü ve devrimci olmayı öğrenmişti. Bu nedenle devrim başlar başlamaz direnişe katıldı ve çeşitli görevlerde bulundu. Benimle sosyal ekonomi üzerine tartışırken artık hareketin ekonomik boyutuyla ilgilenmeyeceğini söyledi.
Rakka ve Deyrezor gibi bölgelerin kurtarılmasından sonra, barış için toplumsal bir uzlaşı kurmayı ve Baas rejiminin Kürtler ve Araplar arasında tarihsel olarak yarattığı düşmanlığı ortadan kaldırmayı amaçlayan Suriye Gelecek Partisi'nin (SFP) eşbaşkanı olması teklif edildi. Bu konuyu gelişigüzel açtı ve Rojava'nın sosyal ekonomisini organize eden işini bırakmak istemediğini ve SFP'ye katılmak istemediğini, ancak yoldaşlarının teklifini reddetmeyeceğini söyleyebilirim.
Ekonomik alanda çalışan insanlarla iç içe geçtiğini hissettiğini ve birçok gerçekçi sorunu birlikte çözmeyi başardıklarını da sözlerine ekledi. Ancak, birçok Arap aşiretinin eş başkanlık sistemini kabul etmediği göz önüne alındığında, böyle bir sistem kabul edilene kadar mücadele etmek için partideki yerini alma sorumluluğu olduğunu biliyordu.Eşbaşkanlık ya da eşsözcülük sistemi, kadın ve erkeklere eşit söz ve karar hakkı sağlayan, Kürt özgürlük hareketinin her kurumunda ve örgütsel yapısında görülebilen bir praksis olup geçmişi 1990'larda bir Kürt kadın örgütünün aldığı karara dayanmaktadır. Dünyadaki özgürlük hareketleri arasında bu nitelikteki ilk uygulamadır. Hevrîn, eşbaşkanlık sisteminin benimsenmesinin kolay olmadığını ve bunun devam eden bir mücadele olacağını söyledi:
“Özerk yönetimin ilanından sonra kadın çalışmaları giderek daha fazla ön plana çıkmaya başladı. Özerk yönetimin tüm kurumları kadın sorunlarına özel önem veriyor, ancak her zaman sadece kadınlara odaklanmış bir kurum var... Kadın sorunlarının genel sorunlardan daha öncelikli olmasını teşvik etmiyoruz, ancak kadın sorunlarının her kurumda dikkate alınması konusunda ısrar ediyoruz.
Kadınların tarihinde sönen ateşi yeniden alevlendirmek için kadın örgütlerine mümkün olan her şekilde müdahale etmeli ve destek olmalıyız. Ne zamana kadar? Kadınlar ve erkekler eşit bir şekilde birlikte çalışana kadar.
Örneğin eş başkanlık sistemi pek çok bölgede kabul görmüyor. Devrimin başlangıcından bu yana kurduğumuz birçok kurumda bile yeterince içselleştirilebilmiş değil. Yani birbirimizi eş başkan olarak görmek, kararların eşit bir şekilde birlikte alınması gerektiğini bilmek henüz kültürümüzde tam olarak yerleşmemiş bir fikir ve uygulama.
Bazı yerlerde çok işe yarıyor ama unutmayın ki binlerce yıllık bir zihniyeti sadece iki yılda değiştirmek mümkün değil. Örneğin eş başkanlardan bahsettiğimizde bize hemen bu hakkın sadece kadınların hakkı olduğunu söylüyorlar. Eşbaşkanlık sistemi sadece kadınlar için değil, kadın işinin doğasında kolektif çalışmak olduğu için erkeklerin de haklarını güvence altına alıyor. Kadınlar eşbaşkanlık sistemini erkeklerle birlikte çalışmanın bir yolu olarak görüyorlar, başka bir deyişle kadınlar birlikte çalışma hakkını aynı zamanda bir erkek hakları meselesi olarak görüyorlar.
Örneğin, yeni özgürleşen bölgelerde eşbaşkanlıktan bahsettiğimizde, kadınlar için bir şey yapıyormuşuz gibi bir algı var, ancak durum böyle değil; eşbaşkanlık sadece kadınlar için değil, aynı zamanda erkekler için de. Örneğin, eşbaşkanlık sisteminin her yerde uygulanması kararının kadınların örgütlenme alanları ve eylemlerinde tasarlandığı doğrudur, ancak başından beri bu sistemin sadece kadınlar için değil, aynı zamanda kuzey Suriye'deki tüm insanlar için faydalı olacağını fark ettik. Yani herkesin kendi yoldaşıyla birlikte hareket etme hakkı var.
Bu tip bir sistem dünyada başka bir örneği olmadığı için ilk başta böyle algılanabilir. Bazen çok şaşırıyorum, mesela erkek arkadaşlarım 'Tamam çok tartışmayalım, eşbaşkanlık sistemi var, buradaki kadın arkadaşlarımız alınmasın' dediklerinde. Bunu duyduğumda 'Bu sistemi kadınlar alınmasın diye değil, erkeklerin sesi toplumda kaybolmasın diye kabul etmeliyiz' dedim.
Eş başkanlık erkekleri yok etmek anlamına gelmez, kurumlarımız ve toplumumuz içindeki toplumsal cinsiyet ilişkilerini dönüştürmek anlamına gelir. Tek başkanlı sistemlerde başkan ya erkektir ya da kadın. Dolayısıyla özerk yönetimde gerçek bir dönüşüm sağlamak için eşbaşkanlık sistemine karar vermek gerekiyordu.
Örneğin, özerk yönetim ilan edildiğinde tüm bakanlıklarda başkanlık sistemi vardı; bir başkan ve iki başkan yardımcısı; şimdi iki eş başkan ve üç başkan yardımcısı var. Sadece bakanlıklarda değil, tüm kurumlarda.
Eşbaşkanlık ilk olarak Cizre kantonunda başladı, ardından Kobani'de ve şimdi de Afrin'de bu sistem başladı. Ancak tabii ki Afrin kanton meclisi de başından beri fiili bir eşbaşkanlık sistemiyle çalışıyordu. Aslında bu bile tuhaftı, örneğin Cizre kantonunun ilk başkanı bir erkekti: Abdulkerim Saruhan; Kobani'de yine bir erkek: Enver Müslim; ama Afrin'de bir kadındı: Hevi Mustafa. Özerk yönetim henüz eşbaşkanlık sistemine karar vermemiş olmasına rağmen Hevi Mustafa'nın bir erkek eşbaşkanı vardı. Ama kadın olduğu için eşbaşkanlık sistemi fiilen kabul edildi. Henüz orada uygulanmıyordu. Yani bu bize şunu söylüyor: Başkan erkekse başkanlık sistemi olarak devam edebilirler ama başkan kadınsa erkek eşbaşkan olmadan devam edemez.”
Ben güldüm, o da güldü; o anda Hevrin'in o güzel gülümsemesini gördüm ve hiç şüphesiz onu gören herkesin aklında kaldı.
Ölümünden sonra bile mücadelesinin önemi bir kez daha ortaya çıktı: Hevrin, Suriye Gelecek Partisi'nin kuruluşunda eş başkan olarak tanınmadı, bunun yerine partinin "genel sekreteri" olarak anıldı.
Günlük pratiğinde eşbaşkanlık yapan bir kadındı; katledildiği güne kadar bu direniş ruhuyla mücadelesini sürdürdüğünden hiç şüphem yok.
Hevrîn Xelef bir eşbaşkan olarak karşımda gülümsüyordu; bu kuşkusuz Rojava'daki tüm kadınların gözlerinde ve yüzlerinde gördüğüm zafer gülümsemesiydi; ataerkilliği yerle bir eden bu onurlu gülümseme. O halde Rojava'yı savunmak, o onurlu gülümsemeyi savunmak demektir!
*Çeviri: Jin Dergi Ekibi
*Kaynak: https://roarmag.org/essays/hevrin-khalaf-interview/
Etiketler : Kobane direnişi, Kobane sınırı, 26 Ocak Kobanê Kurtuluşu,
Azize Aslan