Alejandra Angriman-24 Mar 2024

Karşılaşılan zorluklar sadece bu siyasi alanlardaki tüm öznelere nüfuz eden çoklu eşitsizlikleri, maduniyetleri ve hiyerarşileri ifşa etmekten ibaret değildir. Bölgesel entegrasyonu sömürgecilik karşıtı ve tabandan gelen feminist bir perspektiften analiz etmek, yaşanmış deneyimlerle ilgili bir perspektife saplanıp kalmak anlamına gelmiyor, aksine bu entegrasyon süreçlerine meydan okuyan yeni sorular formüle etmek için gerekli çabayı göstermek anlamına geliyor

Latin Amerika ve Karayipler, maddi ve sembolik bir savaşın yürütüldüğü bölgelerdir. İmparatorluğun son yıllarda güç ve açgözlülük açısından kaydettiği ilerlemeler etkileyici ve bunlar hızlı ve acımasız bir şekilde gerçekleşiyor. Bu, eşi benzeri görülmemiş bir şiddet ve yağma genişlemesidir. Bu, halklarımızın yaşam koşullarını yok etmek için stratejiler uygulamaya koyan, yoğunlaşmış gücün kurumsal temsilcileri tarafından uygulanan neoliberal politikalar aracılığıyla kurumsal, ekonomik ve üretken düzeylerde yansıtılmaktadır.

Bu gerçeklik bizim için, toplumlarımızdaki eşitsizliklerin ve asimetrilerin üstesinden gelmek için mücadele verilen tüm alanlarda tabandan örgütlenmenin koşullarını inşa etmek anlamına gelmektedir. Ortak yaşamlarımızın yeniden üretimi için farklı bir yol tanımlamamıza olanak tanıyan özgürleştirici bir mücadele yürütmeliyiz. Bu anlamda feminizmin ve özellikle de Dünya Kadın Yürüyüşü'nün katkıları ile Demokrasi ve Neoliberalizme Karşı Kıta Günü etrafındaki tüm tartışmalar örgütümüz için çok önemli olmuştur.

Ülkelerimizin oluşum deneyimleri göstermiştir ki devletlerin idaresi yeterli değildir, çünkü sömürgeci ve neoliberal kökenleri yapılarına derinlemesine işlemiş ve toplumlarımızın ihtiyaç duyduğu gelişim ve dönüşümü sınırlandırmıştır. Bu anlamda, işçi sınıfının iktidar mücadelesini ve halkların siyasi temsilini geri kazanması esastır. Bu bizi, ille de bir siyasi parti olarak değil ama özgürleştirici bir siyasi proje olarak birleştirmelidir. Latin Amerika feminizmlerinin bir erdemi vardır: bölgesel senaryoda toplumun bilgi ve örgütlenme sistemlerine radikal bir şekilde meydan okuyabilecek bir siyasi kimlik yaratmışlardır. Özellikle 1990'lardan bu yana, bölgemizdeki ülkelerde vatandaşlığın inşası ve demokrasinin daha da geliştirilmesi ihtiyacına ilişkin tartışmalar gündemin bir parçası haline geldi ve hareketler ile devletler arasındaki ilişkinin yanı sıra bu demokratik süreçleri etkilemek için stratejilerin geliştirilmesi de bu tartışmanın merkezinde yer aldı. Kıtamızda gelişen taban feminizmi bu gerilimlerin açığa çıkarılmasına temel katkılar sağlamıştır.

Bugün gündeme ilişkin temel bir soru ortaya çıktı: Dışlanma ve sosyal eşitsizliklerin giderek derinleştiği bağlamlarda haklar politikasını kurumsallaştırma çabaları nereye yerleştirilmelidir? Son yıllarda elde ettiğimiz kazanımlar önemli olmakla birlikte, eşitlik ve hakların demokratik tartışmaya dahil edilmesinde karşılaşılan güçlükler karşısında küçük kalmaktadır. Demokrasiyi inşa etmenin odak noktası, yaşamaya değer bir hayat yaratmak olmalıdır. Kadın hakları mücadelesi, feminist gündemlerin yalnızca bir söylemi savunarak ve kendimize ait bir alanı geri kazanarak değil, toplumun demokratik taleplerini bir araya getirerek desteklendiği, geleceğe yönelik stratejik bir vizyon geliştirmeyi gerektirir. Düşünce açısından olduğu kadar, Nalu Faria'nın dediği gibi eylem açısından da çekişme ve alternatif alanları sağlanmalıdır.

Amerika Sendikalar Konfederasyonu'nda (TUCA-CSA) ve kendi örgütüm olan Arjantinli İşçilerin Merkez Sendikası Otonom'da (CTA-Autonomous), tabandan gelen feminist hareketin mücadelesiyle güçlü bir şekilde bağlantılı bir gündemimiz var. Kıtamızda inşa edilmekte olan tartışmalar üzerine düşünüyoruz. Sadece tabandan gelen feminizmden bahsetmiyoruz; entegrasyonun farklı yönlerine farklı bir perspektiften yaklaşmamızı sağlayan sömürgecilik karşıtı feminizmlerin kıtamıza katkılarından da bahsediyoruz.

Sömürgecilik karşıtı düşünce, topraklarımızda ve bedenlerimizde devam eden sömürgeciliği kınamak için feminizmimizi, Kuzey-Güney çatışmasına, küresel boyuta ve yerel bağlara dair bakış açılarımızı derinleştirir. Sorunları jeopolitikten ekonomik ve kültürel bağımlılığa ve bölgedeki sosyal adaletsizliğe kadar uzanan perspektiflerden analiz etmemizi sağlar. Ayrıca, bilgiyi ve iktidarı sömürgesizleştirme girişimiyle bağlantılı olan direniş yoluyla cevaplar aramamıza da olanak tanır. 1980'lerde hegemonik feminizmlerin eleştirel bir incelemesi olarak ortaya çıkan bu sömürgecilik karşıtı feminizm yeniden canlandırılmalıdır.

Hegemonik feminizm bölgemizde varlığını sürdürmekte ve beyaz, Batılı, Avrupalı veya ABD'li kadınların kaygılarına dayalı özgün ve evrensel bir görüş oluşturmaktadır. Bu Batılı feminizmlere karşı ilk tavır alan siyah feminizmler hakkında konuşmak için geri dönmek önemlidir. Feminizmin uluslararası işbirliğinin eleştirisi de dahil olmak üzere Latin Amerika eleştirel düşünce geleneğine geri dönmeliyiz. 1990'larda ortaya çıkan feminizmin bir kısmı, bizi bireysel hakların savunulmasıyla bağlantılı bir gündeme dahil etmeye çalışan, kolektif hakları inkar eden veya arka plana atan uluslararası sivil toplum örgütleri ve finans kuruluşları tarafından ele geçirildi.

Bölgemizin sorunlarıyla daha uyumlu, daha doğru cevaplar alabilmek için, evrensel ya da sorgulanamaz doğrulara dair iddialarda bulunmadan, konumlandırılmış ve yatay bilgiye bir kez daha değer vermemiz gerekiyor. Tabandan gelen feminizmimiz, farklı akımlarıyla, farklı baskı biçimlerinin altını çizerek iktidar kavramını ve iktidar mücadelelerini yeniden gözden geçirme becerisine sahip olmuştur. İlişkilerde yataylığı teşvik ederek, uluslararası düzenin eleştirisine katkıda bulunmaya, erkeklik etrafında yapılandırılmış ilişkileri parçalamaya devam etmeliyiz.

Bu şekilde, düşünmeye ve yeni sorular sormaya devam edebiliriz: Bölgesel entegrasyon süreçlerinde erkekler ve kadınlar için inşa edilen ve onlara atfedilen toplumsal roller nelerdir? Toplumsal cinsiyet eşitsizlikleri başka hangi eşitsizliklerle bağlantılıdır? Kurumsallık inşa edilirken bu ilişkiler nasıl kristalize olur? Entegrasyon süreçleri duygulanımlarımızı, duygularımızı ve bedenlerimizi nasıl etkiliyor? Kadın ve çeşitlilik alanları bu süreçlere nerede ve nasıl dahil ediliyor? Tüm bu sorular, kadın sorunlarını dikkate alan bir gündem oluşturmak için halihazırda yaptığımız ve yapmaya devam etmemiz gereken katkılarla da ilgilidir.

Karşılaşılan zorluklar sadece bu siyasi alanlardaki tüm öznelere nüfuz eden çoklu eşitsizlikleri, maduniyetleri ve hiyerarşileri ifşa etmekten ibaret değildir. Bölgesel entegrasyonu sömürgecilik karşıtı ve tabandan gelen feminist bir perspektiften analiz etmek, yaşanmış deneyimlerle ilgili bir perspektife saplanıp kalmak anlamına gelmiyor, aksine bu entegrasyon süreçlerine meydan okuyan yeni sorular formüle etmek için gerekli çabayı göstermek anlamına geliyor. Çok şey yaptık ama hala yapacak çok şeyimiz var. Arka planda ne kaldı? İnşa ettiğimiz tüm bilgi birikimini ve ataerkil mantık tarafından bölünmüş halde kalan toplumsal mücadeleleri bir araya getirmeliyiz. Feminizmden yola çıkarak, mevcut toplumsal seferberliğe meydan okuyabilecek ve onunla birleştirilebilecek bölgesel stratejileri analiz etmek ve düşünmek için iletişim kanalları yaratabiliriz. Feminizm köprüler kurar ve uçurumları kapatır.

*Alejandra Angriman Arjantin'de Dünya Kadın Yürüyüşü militanı ve Arjantin İşçi Merkez Sendikası-Özerk (CTA-Autonomous) üyesidir. Halen Amerika Sendikalar Konfederasyonu (TUCA-CSA) Kadın Komitesi başkanlığını yürütmektedir. Bu yazı, 30 Kasım 2023 tarihinde WMW Americas tarafından düzenlenen "Feminizm ve bölgesel entegrasyon" başlıklı web seminerinde yaptığı konuşmanın düzenlenmiş halidir.

Çeviri: Jin Dergi Ekibi

Kaynak:https://capiremov.org/en/analysis/feminism-builds-bridges-for-the-integration-of-the-peoples/

---

Etiketler : Kadın Mücadelesi, Feminizm, Feminist mücadele, Uluslararası kadın mücadelesi, Uluslararası kadın dayanışması,

---