Kadıneki Yazı,
Nebile Irmak Çetin-15 Haz 2021
Çocuk işçiliğinin temel kaynağı yoksulluk ve ebeveynin işsiz kalmasıdır, yoksullukla mücadele etmeyen devlet, her fırsatta 3-5 çocuk doğurun talimatını vermektedir. Çocuklara yaşanabilir bir dünya kuramayan daha çok çocuk doğurun da diyemez
Dünya'da ve bizde yıl yarılanırken kendi alanında araştırma yapan kuruluşlar, uzman görüşlerini de katarak raporlar yayınlarlar. Bu araştırmalar ile ülkelerin ekonomik göstergeleri, enflasyonun gidişatı, istihdam alanına dair iniş-çıkışları, evrensel insan haklarında yaşanan ihlalleri, kadın cinayetleri vs. gibi verileri yansıttığı raporlara rastlarız.
Ben de burada geçtiğimiz hafta yayınlanmış iki araştırma raporuna değinmek istiyorum.
1919 yılında kurulan Birleşmiş Milletler'in ciddi bir kuruluşu olan Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO), artan işsizlik ve yoksullukla ilgili bir rapor yayınladı.
Bu raporda, koronavirüs (kovid-19) krizinin sona ermesinin çok uzak olduğu uyarısı yapılıyor. Çalışma yaşamında ise koşulların kötüleştiğini, nitelikli iş kaybının yaşandığını ortaya koyuyor.
2021 yılının ilk yarısında küresel çapta çalışma saatlerinde yüzde 4,8 kayıp yaşandığını, bunun da sonucu olarak 140 milyon kişinin tam zamanlı işini kaybettiği anlamına geldiğini bildiriyor. Salgının sadece halk sağlığı krizi değil, aynı zamanda bir istihdam ve insani kriz değerlendirmesinde bulunuyor.
Küresel işsizlik 2019'da 187 milyonken, 2022'de bu rakamın 205 milyona ulaşılacağı ve küresel işsizlik yüzde 5,7 seviyesinde olacağı öngörüsünde bulunuluyor.
Türkiye’deki verileri de gören bu rapora bakılırsa şimdilerde ve gelecekte işsizlikte rekor düzeyde olduğumuz açıktır ve bu rekor devam edecektir de.
DİSK-AR raporunda Mayıs ayı verileri açık ve net olarak bunu gösteriyor. Hem dar hem de geniş tanımlı işsizlik oranları korkunç derecede ay be ay artıyor.
Hali hazırda çalışma çağında ki, 63,5 milyon kişiden sadece 18,8 milyonu kayıtlı ve tam zamanlı çalışıyor. Kadın istihdamı daha çok vahim, Her 100 kadından sadece 16’sı kayıtlı ve tam zamanlı çalışırken, her 100 kadından 84'ü çalışma olanaklarından yoksun, yoksulluğun pençesindedir.
Bu vahim tablonun sonucu ise artarak derinleşen yoksulluk, yanı sıra kayıtlı ve tam zamanlı çalışmanın da gittikçe lüks hâl alacağı anlamına gelmektedir. Çalışma yaşamı, artık kayıt dışı güvencesiz ve ucuz bir sisteme dönüşecek tehlikesiyle karşı karşıyadır.
Çocuk işçiliği
12 Haziran Dünya Çocuk İşçiliğiyle Mücadele Günü, ILO'nun yayınladığı rapora bir insanlık utancı olarak çocuk işçiliği de yansıdı. Beyaz-uzun adamların dünyayı savaş ve kâr hırsıyla cehenneme çevirmesiyle yaşanan göç, mültecilik ve yoksulluğun adı da çocuk oldu. Son 4 yılda çocuk işçiliği 8,4 milyon artmış, küresel çapta tamı tamına 160 milyon çocuk işçi var, bu çocukların 79 milyonu ise ağır ve tehlikeli işlerde çalışıyor. Cinsiyete göre erkek çocuk işçi sayısı kız çocuk işçi sayısından biraz fazla.
Avrupa Birliği (AB) ülkeleriyle karşılaştırmada, Türkiye'de yoksulluk riski altında olan çocuk işçi oranı çok fazla, AB üye ülkelerde çocuk yoksulluk riski yüzde 22,2 iken, Türkiye'de bu oran yüzde 48'lerde.
Özellikle kayıt dışı fason üretiminde yaygın olan çocuk işçiliği, küçük işyerlerinde ve tarımda ücretsiz aile işçisi çocuklar ağır ve tehlikeli işlerde çalışırken hayatlarını da kaybediyorlar. 2020 verilerine göre çalışırken iş cinayetinde 68 çocuk yaşamını yitirdi.
Günümüzde Türkiye'de çocuk işçi sayısı 1 milyonun çok üstünde. Çocuk işçiliğinin temel kaynağı yoksulluk ve ebeveynin işsiz kalmasıdır, yoksullukla mücadele ve yetişkinlere istihdam alanı yaratmayan devlet ve devleti yöneten 'tek adam' her fırsatta ebeveynlere 3-5 çocuk doğurun talimatını vermektedir.
Çocukların temel sağlık, eğitim, gelişim ve barınma ihtiyacı karşılanmayan bir sistemde, daha çok çocuk doğur demenin anlamı, daha çok yoksulluk ve daha çok çocuk işçiliğinin artması demektir. Çocuklara yaşanabilir bir dünya kuramayan, geleceklerini güvence altına alamayanlar, daha çok çocuk doğurun da diyemez.
Etiketler : Çocuk işçiliği, Yoksulluk, İşsizlik, ILO,
Nebile Irmak Çetin